บางระจัน

            ในเดือน ๓ ปีระกา พุทศักราช ๒๓๐๘ ขณะที่เนเมียวสีหบดีแม่ทัพพม่า ได้นำกำลังมา ปิดล้อมกรุงศรีอยุธยาไว้นั้น กองทหารลาดตระเวนของพม่า ได้รวบรวมเสบียงอาหารปล้นฆ่า ผู้คน และจับตัวผู้หญิงไปเป็นเชลย ด้วยเหตุนี้ทำให้ชาวบ้าน "บางระจัน" ต่างพากันโกรธแค้น และรวมตัวกันต่อสู้

            นายจันหนวดเขี้ยว, นายทองเหม็น, นายแท่น, นายอิน, นายเมือง, ขุนสัน, พันเรือง, นายทอง แสงใหญ่, นายโชติ, นายดอก และนายทองแก้ว เหล่าผู้กล้าทั้ง ๑๑ ได้รวบรวมชาวบ้าน สู้รบกับพม่า ที่ยิ่งใหญ่เกรียงไกร โดยได้ขวัญและกำลังใจจากพระอาจารย์ธรรมโชติ์ ซึ่งเปรียบ เสมือนที่ยึดเหนียวจิตใจ แห่งเดียวของชาวบ้าน การต่อสู้มีอีกหลายต่อหลายหนติดต่อมาจนถึง ครั้งที่ ๗ แม้ว่าพม่าจะวางแผนการแยบยล เปลี่ยนกลยุทธ์มากมาย ทั้งยังพรั่งพร้อมด้วย       ยุทโธปกรณ์เพียงใดก็ตาม แต่ก็ต้องพ่ายแพ้แรงสามัคคีของชาวบ้าน บางระจัน

               แต่น้ำน้อยย่อมแพ้ไฟ เมื่อการรบพุ่งครั้งที่ ๘ พม่ายกกำลังมานับหมื่นพร้อมด้วยปืน   ใหญ่ ชาวบ้านไม่สามารถต้านทานพม่าไว้ได้

บางระจัน แตกสลาย...หลงเหลือไว้เพียง วีกรรม เป็นประวัติศาสตร์

ที่คนไทยไม่อาจลืม!